İç Dökme Yazısı :(

    Blog yazmak günlük tutmak gibi biraz. Yazdığım, taslağa kaydettiğim ve sizlerle paylaşmadığım o kadar çok şey var ki. Aklıma geliyor yazıyorum, üzülüyorum yazıyorum, birileri ile paylaşma ihtiyacı duyuyorum yazıyorum. Yayımlamaya tek tık kaldığında vazgeçip taslağa atıyorum.

  Ancak bugün biraz farklıyım. Hem yorgunum hem üzgünüm. Ve birileri ile konuşma ihtiyacı duyuyorum. Kardeşimin bundan 10 gün önce bir bebeği oldu. Nasıl mutluyuz. Nasıl keyifliyiz anlatamam. Canım gelinimiz zor bir gebelik süreci üzerinden  kavuştuğu için bebeğine hem biz hem o çok mutluyuz.

   Bebeğimizi eve çıkardıktan 2 gün sonra rutin kontrole götürdük. Hastanede doktoru ilk muayenesinde beklenenden daha fazla vücut ağırlığından kaybettiğini tespit etti ve hastaneye yatıralım biraz gözlemleyelim dedi. Yenidoğanlar için bir servis olmadığı için bebek yenidoğan yoğun bakıma alındı.  Annesi giriyor, emziriyor, birlikte zaman geçiriyorlar. Kilo almaya başladı. Emmesi düzeldi derken idrar kültüründe üreme oldu dendi. Tedavi değişti. Antibiyotik kullanmaya başlandı. Biraz daha bizimle kalacak dendi.

     Hastanede tedavi altındayken 7. günde birden hesapta olmayan bir ateş başladı. Oydu buydu derken iş biraz büyüdü. Neyse bebeğimiz hala hastanede yatıyor. Çok şükür tedavisi devam ediyor ve Allah'ın izniyle sağlıkla taburcu olacağımız günü bekliyoruz.

    Bu süreçte pek çok insan bebeğimiz olduğunu öğrendi. Sonrasında ki gelişmelerden peyderpey haberdar olanlar oldu. Gözün aydın demek için, geçmiş olsun demek için arayıp soranlara çok teşekkür ederim. Böyle zamanlarda insan gerçekten aranmak sorulmak istiyor. 

Ancak telefonunu dört gözle beklediğim halde aramayan sormayan o kadar çok insan oldu ki şok içinde kaldım. Biliyorum herkes insan. Herkesten her şey beklenebilir. 40 yaşındayım ve bunun çok net farkındayım. Ama yine de ne bileyim insan gerçekten ihtiyaç duyduğunda sevdikleri tarafından önemsenmek istiyor.

Şimdiye kadar bu şekilde beklenti içinde bıraktıklarım varsa çok özür diliyorum. 

Bundan sonrası için kırıldığım insanlara karşı tavrım ne olacak bilemiyorum. 

Muhtemelen bebeğimizi sağlıkla kucağımıza alınca hepsini unutacağım...

Ya aslında her şey fasa fiso. Yazımı okuyorsanız tüm hasta bebekler ve içlerinde de Umut Çınar'ım için dua edin olur mu.

                                                      Biliyorsunuz siz 💗 ben