Korkunun insana hissettirdiği ne çok şey varmış. Korkunca annene sarılıp her şeyin üstesinden geldiğin o yaşlar vardı ya maalesef o günler bitti. Şimdi çoğu korkunu etrafındakiler korkmasın diye içinden bile yaşayamadığın o yaşlardasın Sevda Hanım. Aman çocuklar fark etmesin, aman eşim üzülmesin, aman kimse beni dert etmesin derken korkum bana fiziksel dönüşlerle gelmeye başladı. Konuya bodoslama girdim ama önce size neler olduğunu, neden korktuğumu anlatayım.
Sevgili dostlar aslında konu kadın sağlığı. Ama elbette erkek okuyucularda varsa okumaya devam edebilir. Sonuçta onlarında hayatlarında kıymet verdikleri kadınlar var. Ben 45+ yaşlardayım. Yaşından daha genç bir enerjisi olan, kendine kendi çapında zaman ayıran biriyim. Doktora gitmeyi, rutin kontrollerini yaptırmayı unutmayan biriyim. Bundan 5 ay önce normal döngümün dışında bir kanama sorunu yaşadım. Ve hemen doktor randevusu alarak gittim. Doktorum bu yaşlarda bu tarz kanamaların önemli olacağını söyleyerek ayrıntılı bir muayene yaptı ve sonrasında biyopsi yapmaya karar verdi. Kanama o kadar uzun sürdü ki kansızlık başladı. Aşırı yorgun, halsiz ve elbette patoloji sonucu gelene kadar aşırı stresli bir sürece girdim. 20 günün sonunda patoloji sonucum temiz çıktı. Hemen peşinden kanama durdu ve o arada smear testleri için vajinal sürüntüler verdim. Sonra yine kanamalar başladı. Ağrının da eşlik ettiği bu kanamalar artık beni psikolojik olarak oldukça zorlamaya başladı. İçime kaçtım. Ve bu süreci çoğu insanla konuşmama rağmen biraz da yalnız kaldım. Ya da ben öyle hissettim. Birilerine küstüm birilerine aşırı kırıldım. Ama sessiz kalmaya devam ettim. Sonuçta dert benim derdim ve aslında kimse umursamak zorunda da değil. Neyse smear sonuçları da temiz çıktı. Bu sefer acaba menopoz mu dedik ve kan tahlilleri ile hormon sevilerine bakıldı. Onlarda normal çıktı. Sonunda hala kanamanın devam etmesi üzerine ben doktorumla pazarlık etmeye başladım. Alalım dedim, ameliyat olayım. Artık çok sıkıldım bu durumdan. Ama doktorum patolojik bir durum yokken rahimin alınmasının doğru olamayacağını, rahimin yerinde olmasının kadın sağlığı açısından çok kıymetli olduğunu anlattı. Sonra hormonlu spiral takılmasına karar verildi. Hastanede ağrısız ve acısız bir şekilde bu işlem gerçekleştirildi. Şimdi vücudumun buna alışması için bir süre beklemem ve süreci takip etmem gerekiyor. Yaklaşık 6 aylık bir dönemde anormal birşey olmadığı sürece arada gelecek olan lekelenmelerin normal olduğu bilgisi verildi.
Korkunun bana bıraktığı şeylere gelirsek; uykusuzluk, döküntü, sebepsiz kaşıntı, ağlama hissi, yalnızlık hissi, kaygı durum bozukluğu, çarpıntı, yorgunluk, halsizlik vb. durumlar.
Kadınların bu tarz şeyleri anlatmaktan utandığı zamanlar çoktan geçti. Sağlığımız açısından o kadar önemli ki bu mevzular çoğu kadın etrafından hatta doktor muayenesinden utandığı için bu tarz muayeneden kaçıyor. Oysa başımıza gelen en ufak değişiklik bile hayati bir konuda bizi uyarıyor olabilir. Lütfen kendinizi ciddiye alın, korkmayın, utanmayın ve mutlaka doktora başvurun. Aile hekimliğinde ücretsiz yapılan kanser taramalarınızı yaptırın.
Bütün bu süre boyunca yaşadığım duygu aslında korku oldu. Doktorum beni o gülen yüzüyle korkmamam gerektiğini defalarca anlatsa da , kendim de ebe olmama rağmen içimde ki kaygı ve korkuyu yenemedim. Şimdi bunun için de bir destek almayı planlıyorum. Bunu da özellikle yazdım bizim ülkemizde psikiyatriye gitmekte utanılması gereken bir konudur çünkü :( Allahım onca utanacak olay varken bizim kendi sağlığımız için verdiğimiz çabadan utanıyor olmamız ne saçma.
Şimdi dostlar herşey yolunda gider de ölmezsem sizlerle bu süreç hakkında konuşmaya devam edeceğim. Öğrendiklerimi, yaşadıklarımı sizlerle paylaşacağım. Belki benzer sorunları olan kardeşlerime bir faydam olur.
Ben 💓 Siz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder