Ben bu konuda mimli biriyim. Bir kaç yazıda bahsettiğim yeşil ceket yine burada da karşımıza çıkıyor. Özellikle kıyafet konusunda var bu tarz takıntılarım. Eğer bir şeyi çok sevmişsem ve kendimi onu giydiğim zaman rahat ve mutlu hissediyorsam kendime üniforma yapıyorum...Yeşil ceketimle yırtılınca vedalaşabilmiştim oda ağlaya ağlaya...Şu anda da sırt çantam ve sarı botlarım üzerime zimmetli :) nerdeyse uykuya bile beraber gideceğiz.
Bir de bana verilen hediyelerden ayrılamam kolay kolay. Saklarım saklarım hatta sakladığım yeri unuturum, bulunca sevinirim ama hep saklarım :)
Hediyeleri ben de saklıyorum hediye verenden bir parça gibi
YanıtlaSilTakıntı ince ruhun gostergesidir
YanıtlaSilkıyafet yuzunden işe geç kaldığımı bilirim
YanıtlaSilBu huy bende hiç yok .. ciddî olarak hiç, eşyalara bağlanmıyorum bu iyi mi kötü mü bilmiyorum ama bağlantı sifir
YanıtlaSilaslında eşyalara değil de onların hissettirdiklerine bağlanıyoruz belki. Siyah bir kazağım vardı yırtılınca ayrıldık neredeyse... bulsam gene alırım aynısını.
YanıtlaSilhediyeleri saklamak lazım tabii ki.
YanıtlaSilHediyeler saklanmaz mı hiiç :)
YanıtlaSilAslında adının takıntı olmuş olması birilerinin takıntısı galiba. Ne var ayol sevdiysek Allah'ına kadar diyos hepsi bu ;))
YanıtlaSil