Dostlar..Uzun zamandır yazamıyorum. Yazacak konu olmaması değil sıkıntı benim kafamı bir türlü olsun toparlayamamam.
Ama bu suskunluğa bir dur demek lazım.Size anlatacaklarım var.
Dün akşam çocuklar kurt gibi acıkmışlar benim işten eve dönüşümü bekliyorlarmış.Eve girmemle anne hadi yemek yapalım demeleri bir oldu.Bende hemen hazırlandım mutfağa daldım.
Küçüğüm Ozan anne yemeği ben yapmak istiyorum dedi.Tamam pilavı sen yap o zaman dedim.
:) heyecanla tamam dedi.
Önce 1,5 su bardağı pirinci ölç, yıkama kabına koy dedim.Hemen yaptı.Bolca suyla iyice yıka dedim.Onu da yaptı.
Tencereye tereyağ koy bir parça dedim.Koydu.Üzerine arpa şehriye dök dedim.ne kadar? dedi. İşta kafana göre ayarla dedim.Makul bir parça döktü.Bunları kavur şimdi dedim.Anlamsızca bana baktı.Şehriyeler altın rengi gibi olana kadar kavur dedim.Tamam dedi.
Sonra pirinçleri ekledi.Kavurmaya devam etti.Tuzunu ben koydum.Sonra üzerine 2,5 su bardağı su ekle ve kapağını kapat dedim.Onuda yaptı.Sonuçta harika bir pilav yaptı.Gerçekten çok lezzetli oldu.
Büyüğüm de salatayı ben yapcam dedi.Marulu, havucu, maydanozu, taze naneyi ben yıkadım Oğuz doğradı.Sosunu ayarladı.Bende onlara tavuk pişirdim.Sofrayı kurdular.
Hımm enfes bir yemeği hep beraber neşe içinde yedik.
Yemek sonrasında ikiside ben aşçı olcam anne demeye başlamıştı:))
Benim ogluşlarım da çok seviyorlar mutfağa girmeyi. Hele Bilgiç ne zaman sinir krizine girse ona mutfakta bir iş bularak sakinleştiriyorum :)
YanıtlaSil