AĞAÇ EV SOHBETLERİ 198

Aslında yazmaya yüzüm yok :( Geçen haftanın konusunu ben belirlediğim halde oğlumun ani gelişen rahatsızlığı sebebiyle yazamadım. Bu haftanın konusunu görünce dayanamadım  mutlaka yazmalıyım dedim çünkü ben yavaş insana tahammül edemem :))

"Bazı insanlar iş yaparken veya bir yere giderken daima hızlıdırlar, Diğer bazı insanlar ise her şeyi daha yavaş yaparlar. Hangisini tercih edersiniz?"

Ben tipik bir koç burcu olarak hayatta yavaş giden hiçbir şeye tahammül edemeyenlerdenim. Öyle ki yavaş akan trafiğe, önümde yavaş yürüyen yayalara, konuşurken ağzının içinde lafı geveleyenlere, yavaş akan televizyon dizi ve filmlerine, çaydanlığın geç kaynayan suyuna bile katlanamam.

Bazen evde bana yardım etmesi için birinden bir şey rica ederim. O işi karşımdaki biraz sallasa ben beş yüz kez kendim yapar, o işi mutlaka hallederim. Ama ne olur sonunda yorulan hep ben, sinirleri harap olan hep ben olurum. Hızlı olmak ekstra yorgunluğa sebep olmasının yanı sıra hata yapmama da maalesef imkan vermekte.

Sadece iş güç yaparken değil, hayatıma dahil edeceğim eş dost seçerken de hemen seven biriyim. Hemen sever, hemen güvenirim. Sonrası çoğu zaman büyük hayal kırıklığı. ( Gerçi bu özelliğimi yaşla birlikte ehlileştirdim artık minik ve yıllardır süren arkadaşlarım, dostlarım dışında kimseyi almıyorum çembere )

Karikatürde olduğu gibi hizmet aldığım mekanlarda hizmetin geç kalmasına aşırı sinirleniyorum. Lokanta, kafe, hastane, postane, banka, kargo...Benim için mekanın hiç önemi yok. Sinirleniyorum ama kimseyi rencide etmiyorum, sabırla bekliyorum. Öfkemi kendi içimde bastırmaya çalışıyorum. Çünkü ben de bir çalışanım ve ben ne kadar seri ve atik olsam da prosedürlerden dolayı işlerin uzayabildiğini biliyorum. 

Amaaaaa o gecikme bir lakaytlıktan dolayı oluyorsa işte o zaman tutmayın küçük enişteyi :)) Gerçekten beni tanıyanlar bile beni tanıyamaz olabilir.

Neyse işin özü şudur ki yavaş olmayalım, yavaş olanları uyaralım :)) İşler tıkırında ve hızla çözülsün.