1- Hiçbir şey yapmak istemiyorum.
2- Hep bir ağlamak isteği var yüreğimde.
3- Sahipsiz, kimsesiz hissediyorum.
4- Sanki bundan sonra iyi bir gün göremeyecekmişiz gibi geliyor.
5- Çocuklarım için üzülüyorum. Bok gibi bir dünya bıraktık onlara.
6- Normalleşmek ihanetmiş gibi geliyor.
7- Sosyal medyada gördüğüm eğlenceli videoları hemen geçiyorum. Buna hakkımız yokmuş gibi geliyor.
8- Tası tarağı toplayıp ölmek istiyorum.
9- Annemin kucağında hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum.
10- İşe gelmek istemiyorum.
11- Kendimi, ruhumu, aklımı çalınmış gibi hissediyorum.
12- Ait olmadığımız, hak etmediğimiz bir zamanda yaşıyormuşuz gibi geliyor.
13- Biz iyi çocuklardık, neden bunca acıyı yaşıyoruz ki demeden duramıyorum.
15- Çaresizlik çok acı veriyor.
Biliyorum bir çoğumuz böyleyiz. Umudumuz kalmadı. Sanki güzel bir güne günaydın deme şansımız yokmuş gibi. Oysa ne hayallerimiz vardı bizim. Milenyumda uçacak, kaçacaktık. Dünya akıllanacaktı. Barış olacaktı. İnsan hayatı kıymetli olacaktı.
Hiçbiri olmadı. Oldurmadılar.
Öyle kırık, yalnız, terkedilmiş kalakaldık.
Ne zaman geçecek. Nasıl olacak. Hiç bilmiyorum.
Tek bildiğim sadece birbirimize tutunarak, sorgulayarak, hakkımızı arayarak, artık sesi çıkmayanların sesi olarak iyileşeceğiz. Bir çocuğu sevecek, bir kediyi okşayacak, martılara simit atacağız. Ağaçları seveceğiz. Kendimizi seveceğiz. Birlikte elele yeneceğiz bu saçma depresif ruhu.
Başka yolu yok.
İşte tam da bugün daha çok UMUT lazım.
Daha çok SEVGİ.
Daha çok İNANÇ.
Daha çok SES.
Hepimiz aynıyız dediğiniz gibi..... Yarınlara daha iyi hazırlanmalıyız, çocuklarımız için, kendimiz için...
YanıtlaSilHepimize geçmiş olsun 🙏🏻
Yazılan her madde, her duygu durumu doğru.. tanıdığım bir çok insan ve ben dahil hep aynıyız. Tek bildiğim bir şey var! Blogda ve radyo yayınlarında bu olanları hep hatırlatarak, unutturmayacağım.
YanıtlaSil"Neden orada ben değil de başkası vardı", "ben iyiyim ama onlar kötü durumda" gibi düşünceler sonucunda hayatta kalanın suçluluk duygusu dediğimiz hislerimiz ortaya çıkar. Büyük bir çoğunluğumuzun müthiş bir empati gücü var aslında. Afet bölgesinde yaşananları hissedebiliyoruz. Hiçbir şey yapamadan uzakta olmamız bu suçluluk duygusunu tetikliyor.Suçluluk duygusuna en iyi gelecek şey, aksiyona geçmek, bir fayda sağlamak, üretmek, desteklemek ve yardım etmektir.
YanıtlaSilPaylaşımınızda maddeler halinde sıraladığınız şeyler de suçluluk duygusu dediğimiz hislerimizin bir neticesidir.
Bu toplumsal travmayı, inşAllah en hafif bir şekilde daha fazla acı yaşamadan atlatırız.
Bu aralar içimizin en derinlerine kadar üzgün haldeyiz. Bekliyoruz şimdi İstanbul ha bugün, ha yarın derken . Dağ ardına giden gelir de toprak altına giden gelmez derdi rahmetli annem. Allahım sabır, ver diyorum sadece bolca sabır.
YanıtlaSil