HAYRAN OLDUĞUM ŞEYLER 4 / KİTAPLAR

Kitap okuma alışkanlığımı ilkokul öğretmenime borçluyum sanırım. Kendisi bize her gün bir ders saati boyunca dünya klasiklerinden kitaplar okurdu. Ve okurken bunu tiyatral bir şekilde yapardı. Sanki kitap değil de bir sinema filmi izliyormuş gibi dinlerdik kendisini. Bizlere de mutlaka kitap okutur ve kitapla ilgili kompozisyon yazdırırdı.  Öyle ki bir sene kütüphaneden en çok kitap alıp okuyan çocuk seçilmiştim ve bana hediye vermişlerdi. Şimdi ki neslin kompozisyon nedir diye bile bir fikri olmadığını düşünürsek ne kadar şanslıymışız.

Sonrasında ortaokulda Türkçe öğretmenim bende ki yazma ve ifade yeteneğini keşfetti. Beni sürekli yazabilmem için okulun duvar gazetesine köşe yazarı yaptı. Her hafta nasıl büyük bir coşkuyla duvar gazetemize yazılar yazardım. Sonra kütüphane sorumlu öğrencisi oldum. Ve inanılmaz kitaplara ulaşabilme imkanım oldu. Okurdum ve sonrasında öğretmenimle kitap üzerine konuşurdum.

Bütün bu sürecin sonunda okuma tutkusu öyle bir hale geldi ki bende aynı anda bir kaç kitabı birden okuyabilen, okuyacak kitap parası olmayınca gazete sayfalarını yalayıp yutan birine dönüştüm.  Liseden mezun olduktan sonra atanana kadar 6 aylık bir boşluğum olmuştu. Samsun'da bir kitapçıya girdim, bana iş verir misiniz para istemem kitapla ödeme yapabilirsiniz demiştim. Rahmetli Ömer Amca bundan çok etkilenerek beni hem kitap hem de haftalık para garantisiyle işe almıştı. 

                                      

Hala okumakla ilgili aşkım son hızla devam ediyor. Yaşımız kemale erse de yakın gözlüğümü takıp mutlaka okurum. Günün kendime kalan kısmında elimde mutlaka okunacak bir şey vardır. Sadece gelişen teknoloji ile hayatımıza giren elektronik kitap veya sesli kitap uygulamalarını sevemedim. Ben kağıda dokunarak, karakterlere kendi içimde can vererek okumayı seviyorum.