AĞAÇ EV SOHBETLERİ #120

 Vay anam vay vay diye başlayan bir şarkı vardı. Yazının başlığına 120 yazarken birden aklıma geliverdi. Ne çok yazı ne çok zaman olmuş. Seriyi akıl edip hala devam ettirenlere teşekkürlerimi iletmek istiyorum. Ben ara ara dahil olsam da boş bulduğum vakitlerde herkesin yazdıklarını okumaya çalışıyorum.

120. sohbet konumuz çok havalı bence :))

" BU YILBAŞINDA 2022'YE DEĞİL DE KENDİ SEÇTİĞİNİZ BİR YILA GİRME VE O YILI YENİ BAŞTAN YAŞAMA ŞANSINIZ OLSAYDI HANGİ YILI SEÇERDİNİZ? NEDEN?

Benim için çok zor bir soru aslına bakarsanız. Çünkü ben değil birkaç sene öncesini bir gün öncesine bile dönmek istemeyenlerdenim. Çünkü onca yılı, onca zamanı yeniden yaşamak fikri bana korkutucu geliyor. Ben daha çok bitse de gitsek diyenlerdenim. Bence hayat gereksiz yere çok uzun.

Her neyse illa bir yıl seçeceksem 1988 olsun. 10 yaşındayım, Sinop'ta yaşıyoruz. Çok mutluyum. Basketbol oynuyor, iyi bir okula gidiyorum, annem babam kardeşimle minik ve huzurlu evimizde yaşıyoruz. Yazın her gün denizdeyim. Öyle ki tenim negro gibi oluyor. Sadece gözlerim ve dişlerim bembeyaz :)) Akşamları babamla Hamsilos'a balık tutmaya gidiyoruz. Olta bağlamayı öğrenmişim, atıyorum çekiyorum. Annem çalışıyor, biz Seçkin'le bütün gün kafamıza göre takılıyoruz. Doğum günlerimiz önemli, büyük coşkuyla kutluyoruz. Akşamları soba üzerinde çay demleniyor, annem mis gibi kek yapmış, babamla Beşiktaş - Galatasaray maçı izliyoruz. Baba Cimbomlu biz kardeşimle hasta Beşiktaşlıyız. Daha hayat acımasız olmamış, canımız hiç yanmamış. Saf, tertemiz çocuklarız. 

Yazarken bile burnumun ucu sızladı. 

Ne güzeldi, ne güzel zamanlardı.