GÜLE GÜLE CANIM KARDEŞİM :(

https://www.youtube.com/watch?v=kYlO7WVjj8w

Böyle gözlerimizin içinin güldüğü son fotoğraf bu...

Acılar içinde bile bana gülerek bıraktı son hatırasını...

Birlikte büyüdüğün birini hepi topu 23 gün içinde, daha hastalığına alışamamışken kaybetmek ne kadar zormuş.

Sonay'ı kaybettik. Lösemi dedikleri 23. günün akşamında artık dayanamadı ve gitti.

Size bu fotoğrafı anlatmak istiyorum;

Hastaneye yattığını öğrendiğimde ( kendisi bilmiyordu ama biz biliyorduk lösemi dendiğini ) duramadık buralarda. Samsun'a doğru bastık gaza. Cumartesi gecesini onula geçirecek pazar günü geri dönecektim. O gece yanında kalmak istedim. Uyuyordu. Uykusunda acı çektiği belliydi. Dayanamadım. ( sen nasıl dayandın o acılara canım kardeşim ) Uyandırdım. Gecenin üçüne kadar sohbet ettik. Eskilerden konuştuk. Çocukluğumuzdan en çok. Sonra uykum geldi dedi. Tekrar uyudu. Sabah vedalaştık. Ben yola düştüm. Umutluydu. Çıkarım buradan 2 aya diyordu. Çıkamadı. 

Yarım kaldı gülüşleri, yarım kaldı hayalleri.

Daha 40 yaşında. Hazana yoldaş oldu. Dünyada çektiklerin orada mükafat olsun sana canım benim.

 Biliyorum meleklere arkadaş oldun sen. 

Ardından yazmak, bu resme bakmak ne kadar zor.

Şimdiden özledim. 

Rahat uyu.

Seni çok seviyorum, seviyoruz.

NOT: Resmin altına koyduğum şarkı seni anlatıyor bana. Ağlayarak dinliyorum her seferinde. CANIM 💖