-Ya anne dur U....'la yeniden sevgili olduk dedi.(daha oğlum 11 yaşında)
-Nasıl ya?
-Anne işte beni sevdiğini söyledi, sevgili olalım dedi.Bende kabul ettim....
Annem babam ve ben dumura uğramış oturuyorken küçüğüm derin bir nefes aldı ve:))
-Sen söyledin kurtuldun ya ben!!! dedi. (daha 7 yaşında)
Annem ve ben pıskırarak gülmeye başladık.
-Anne öğretmenimden korkuyorum,keşke erkek olsaydı öğretmenim o beni anlardı...dedi...
Aşk sen ne güzelsin..
Hem de her yaşta...
Daha şimdiden aşk acısımı çekmeye başlamışlar, yerim ben onları :))
YanıtlaSilÖyle güzel anlatmışsınız ki, yorum yapmadan geçemedim, sevgiler..
yerim ben onları ya.çok tatlılar maaşallah.
YanıtlaSilay ay nede tatlı :)
YanıtlaSilbloguma gele ziyaretçileri mutlaka takibe alırım, sevgiler.
Keşke çocuk olsam dedirten bir yazı:) Çok tatlılardır eminim :))
YanıtlaSilBu arada sizi mimledim..Sevgiler..
Yorumlarınız için teşekkürler..gerçekten aşıklar ve acı çekiyorlar...inanmak zor olsa da büyüyoruz hep beraber...
YanıtlaSilNasıl yaniii???? küçük adamlara da bak:=)
YanıtlaSilçok aşıklar necla teyze çok:))
YanıtlaSilbirçok yazınızı okudum ama burada durdum:)) gerçekten bizimki de dertmi yani? :))
YanıtlaSilgeçen diyaloğa bayıldım:)) hele küçük beyin aşık olmasına daha çok:)) mutlulukları daim olsun:) öperim ben onları...
sevgilerimle
teşekkürler...büyüyorlar ve beni de büyütüyorlar...
YanıtlaSil