AZ ÖNCE

Az önce oldu olanlar.

Arkadaşımın facebook hesabını dolaşırken, albümlerine göz gezdirdim.

Rahmetli babasının fotoğrafları ile doldurmuştu sayfasını.

Taa eskilerden siyah beyaz fotoğraflardan ölüm ayrılığına kadar olanlar.

Hasan yakışıklı, zımba gibi bir delikanlı ilk fotoğraflarda. Kendinden emin. Dünyalara hükmedecek gibi dik duruşlu. Siyaseti hayatına almış, korkmadan ifade ediyor hak, hukuk, adalet.

Sonra evlenmiş. Mutlu. Yüzünde güller açıyor Hasan Abi'nin. 

İlk çocuk.. Baba olmuş artık Hasan Bey. Bütün fotoğraflar oğluyla birlikte maçta, balıkta, sokakta. İşinde gücünde ama iyi bir aile babası belli ki. Her şey yolunda.

Oğlunu evlendirmiş Hasan Amca olmuş artık. Kayınpederlik ayrı bir hava katmış karizmasına. Mutlu ama daha ziyade gururlu. Bu çocuğun babası benim der gibi fotoğraflarda.

Hasan Dede. Torunlar. Ahh bu nasıl bir sevgi, bu nasıl bir mutluluk. Saçlar bembeyaz olmuş. Kilo alınmış. Yaşlılık kendini iyice belli etmeye başlamış. Pamuk gibi Hasan Dede.

Sonra birden fotoğraflar tekrar başa dönüyor paylaşım kronolojisinde. Ahh Hasan'ım diyen, Ahh Hasan Amcam diyen, kardeşim diyen, gözyaşı mesajlarıyla dolu. Hasan bir varmış bir yokmuş oluvermiş. 

Ama güzel yaşamış. Mutluydu. Güzel insanlar biriktirmiş. Ardından dua edeni çok. 

Ne diyelim mekanı cennet olsun. Bu sabah dikkatimi çekmesinin bir sebebi olmalı. Bir duada siz gönderiverin.