BAYRAM ÖNCESİ KAÇAMAĞI / AYVALIK / BADAVUT KOYU

Bayram öncesi evde tadilattı temizlikti derken ben artık cinnet geçirme noktasına gelince kocam

 - hadi sizi son bir deniz tatiline götüreyim dedi.

Daha cümle ağzından çıkar çıkmaz ben gidilecek yer aramaya başladım.

Çocuklar uzun yolculukları sevmedikleri için en yakın neresi olur derken Ayvalık'a gitmeye karar verdik. Büyük bir hevesle düştük yola. Şarkılar türküler eşiliğinde Ayvalık'a vardık. Sarımsaklı tarafı çok kalabalık olduğundan o tarafı pek sevmiyoruz biz, Badavut'a geçtik. Geç bir saatte ulaştığımız için kalacak yer de ayarlamamış olduğumuzdan hemen çadırımızı bulduğumuz ilk boşluğa kuruverdik. Sonuçta kim sahilde çadırda kamp yapıp, sabah erken saatlerde denize girmek istemez ki.

                                    

Çocuklar ve ben pek kamp insanı değiliz açıkçası. Ama babamız bu doğal yaşama hayran bir adam. Onun kamp hevesini kırmamak adına ses etmedik. Biz ses etmedik ama bir rüzgar çıktı anlatamam size. O taraflara daha önce gidenler bilir Ayvalık rüzgarı diye bir şey var gerçekten. Çadır resmen havalanıyor. Bizim çadır öyle büyük bir şey de değil. İçine rüzgar doldukça balon gibi şişip sönüyor. Neyse yapacak bir şey yok, o gece burada geçecek. Gece bir ara devriye gezen Jandarmalar geldi. Meğer çadır kurmak yasakmış. Çadırınızı kaldırmanız gerekir dedi. İyi de o saatte biz nereye gidelim. Zaten zar zor konuşlanmışız bir yere :) İşte Türk usulü pazarlık yaparak o geceyi çadırımızda geçirmeyi sağladık. Sabah uyandık rüzgar hızını arttırmış, dışarıda kum fırtınası çıkmış resmen tenimize değen kum taneleri içimize işliyor.

Çadırımızı apar topar topladık. Kendimizi rüzgar almayan bir ağaçlığın içine attık. Ormanın içinde kahvaltımızı yaptık. Sonrasında son kez denize girmeden sezonu kapatmayalım diyerek sahile geri döndük. Rüzgar saat bir gibi tak diye kesilmesin mi. Biz de bir sevinç bir mutluluk. Hemen herkes mayosunu havlusunu kaptığı gibi deniz kenarına indi :) 

Diyeceksiniz ki ne kadar şanslısınız. Rüzgar da durmuş. Yaaa işte öyle değil. Suya girmeyi bırak ayağını sokamıyorsun. Bir soğuk bir soğuk anlatamam. Dışarıda cehennem gibi güneş var ki hala sırtımda izi var :) ama denize mümkün değil girilmez. Bizim gibi gelen bir kaç aile daha var. Suya atlayan dişleri takırdayarak ya da saydırarak sudan dışarı çıkıyor.

                                            Ama biz yılmadık. O denize girilecek. 

Söve saya suya daldım. Gerçekten ayak parmak uçlarım bile kasıldı. Aman dedim dışarısı sıcak nasılsa. Biraz diren. Daldım, çıktım ama fazla dayanamadım. Ben de eylüle bronz gireyim bari diyerek kendimi güneşe teslim ettim. ( biraz abartılı olmuş ) 

Ayvalık merkez çok bakımsız. Fakirin Bodrum'u diye sanırım kimse şehirle ilgilenmemiş. Gerçek Ayvalık halkının yaşadığı sokaklar delik deşik. Darmadağınık bir görüntü var. Hiç sevimli değil açıkçası. Oysa bizler de iyi tatil mekanlarını hakediyoruz. Belediyelerin bu küçük cennetlerin bakımına biraz daha önem vermesi gerektiğini düşünüyorum. 

                                 

                                 Keşke her yer fotoğraf kareleri kadar güzel ve gerçek olsa.