Kural hep aynıydı nedense.
Hayatıma rüzgar gibi girip rüzgar gibi çıktılar.
Tam 21 yıl önce hayatıma girdi. İsmi A......Yalova'da her şeyi birlikte yapar, nöbetleri ayarlayıp birlikte tutardık. Beraber tatillere gitmiştik. Birlikte yemek pişiriyorduk. Birlikte ağlıyor, birlikte gülüyorduk. Sanki herkes bir yana biz ikimiz bir yanaydık. Ben büyük oğluma hamileydim. O gelmiş evimi temizlemişti. Barkın için yelek örüyordu. Hayaller kuruyorduk. Yıllar sonra yine el ele kol kola olacaktık. Sonra deprem oldu. 17 Ağustos. Hepimizin ruhuna derin yaralar açtı. O erkek arkadaşından ayrıldı. Tayin istedi gitti. Giderken salya sümük ağladım. Olsundu, mesafeler ne yapabilirdi ki bizim kardeşliğimize. Aramadı hiç. Yazmadı hiç. Gelip görmedi ne beni ne bebeğimi. Ben ona mektuplar yazdım. Ne oldu, bilmeden kalbini mi kırdım? neden? diye sordum. Dönmedi. Ziyaretine gittim. Buz gibiydi. Sonra eşim dedi ki " vardır bir sebebi rahat bırak insanları. Herkes tercihini yapacak yaşta" ..Bıraktım. Ama çok özlüyorum. Baksanıza 23 yıl sonra bugün bile aklımda.
Sonra bundan 13 yıl önce bir başkası girdi hayatıma. Onun ismi Aslı. Ruh ikiziydik. O sarışın ben esmer. Birlikte ama çift yumurta ikizleri. O kadar çok şeyi paylaştık ki birbirimizle. Kimseye anlatılmayacak sırları paylaştık. Eşiyle egeye yerleşme hayalleri vardı, tayin istediler. Gittiler. Her yaz uğradım. Onunla geçirilecek vakitler için yazı beklerdim dört gözle. Bir süre sonra başka sorunlar çıktı ortaya. Hayatına kendisi ve kızıyla devam etme kararı aldı. Yaşadığı şehri değiştirdi. Biz hep görüşmeye devam ettik ama. Hatta kızını aldı bana geldi. Gezdik, tozduk ,konuştuk, ağladık, güldük. Sonra bir gün bir telefonla benimle görüşmek istemediğini söyledi. Sorunlarıyla beni yoruyormuş, bunu yapmak istemiyormuş daha fazla. Önce anlam veremedim. Sonra anlayış gösterdim. Sen bilirsin dedim. Sana ne iyi gelecekse öyle olsun. Ama iyi geldi mi bilmek istiyorum. Çok özledim.
Aslı için yazdığım bir şiirim vardı. Okumak isterseniz TIK TIK
Şu anda hayatımda dostlarım elbette var. Leyla var, Necla var, Nihal var, Ülkü var hem de iki tane, Canan var, Seval Abla var, Tekin var, Yeşim var...Başım sıkışsa koşa koşa gidebileceğim abilerim ablalarım var.
Artık bir başkasını kaybedecek gücüm yok. Kimse beni bir yere bırakıp gitmesin.
Dileğiniz gerçek olsun...Zamanla bir takım meşgaleler vesaire isteği dışında gelişiyor da ondan mı oluyor acaba diye iyimser bir yaklaşımda bulunmak istedim. Merak edilesi konu.
YanıtlaSilO kadar duygulandım ki yazıyı okuyunca. Sevginiz yazıya bile yansımış. İnsanın aşırı sevip hayatına aldığı insanların böyle birden hayatlarından çıkıp sanki daha önce birlikte hiçbir şey yapmamışsınız gibi davranmaları gerçekten çok ama çok acı verici. Umarım bundan sonra hiçbir arkadaşınızı kaybetmez daha sıkı bağlarla bağlanırsınız :)
YanıtlaSilBazen insanlar mutlu zamanlarının tanıklarından uzaklaşmak ister. Bilmem neden. Belki hatırlamak acı verdiğindendir. Üzülmeyin, bazı şeylerin geçip gitmesine izin vermeliyiz. Olanda hayır vardır değil mi?
YanıtlaSilAhhh kadınlar arası ilişkiler hep karmaşıktır. Neye alındığını bilemezsin , ne olduğunu anlayamazsın.. Yani demem o ki oluyor öyle çokta takmamak lazım. Vicdanın rahatsa onlara karşı seninle ilgili değildir.
YanıtlaSilHayatı , insanları bazen anlamak gerçekten zor. Çok emek verirsin, kıymetlidir senin için ama karşılığı yoktur. Canları sağ olsun diyeceksin kalan dostlarında hayatına devam edeceksin. Bende burdayım ihtiyacın olduğunda. Aslıyı bende çok sevmiştim.
YanıtlaSilCanımsın 20 senedir beraberiz, 20 sene gene devam etsin dostluğumuz ....
YanıtlaSilhayatımıza aldığımız kardeşten öte can saydıklarımız ne yaralar açıp gittiler.
YanıtlaSilVardır yaşadıklarımız da bir hayır olana da olmayana da elhamdülillah.
insanları anlamak çok zor seveceksin ama aşırı bağlanmayacaksın yoksa insan sonunda çok yıpranıyor maalesef,keşke dugular karşılıklı olsa da kimse kırılmasa dimi😔💕
YanıtlaSilof:( nasıl tanıdık
YanıtlaSilHele o şiir yok mu? Duygular çok güzel dile gelmiş. Vefa İstanbu'da bir semt olmaktan öteye gitsin.
YanıtlaSilBlogdan bloga savrulurken yazılarınıza denk geldim. Arkadaş konusunda yazınızı görünce hemen okudum. Doğrusu A...... ve Aslı yerine koydum kendimi. Bazen gitmişliğim oldu. Benzer biçimde gitmişliğim oldu. Benzerlik derken hayat hikayeleri olarak elbette değildir. Her şeyin ve herkesin yormaya başladığı dönemlerde insanlar beyaz sayfa açmak isteyebilir. Bunun sizinle de pek ilgisi olduğunu düşünmüyorum. Zaten size karşı kötü niyet belirtmemişler. Ancak kendileri değişmiş veya değişime yelken açmış olabilir. Rahatlamak için soyutlanma ihtiyacı hissetmiş olabilirler. Rutinden ve hayatın yükünden bunalmış olabilirler. Eksik olan bir şeyleri arama peşine düşmüş olabilirler. Bir gün bunları detaylı biçimde incelemek üzere not defterime kaydediyorum. Bir blog yazısı çıkaracağım. Eminim ki onlar da sizi unutmamıştır. İletişim kurmaları için sadece sizi aramaları gerekmiyor. Elbet bir yerlerde sizi anmıştır. Burada sizin yaptığınız gibi düşünebilirsiniz. Belki de bir gün karşılaşacaksınız ve mantıklı nedenlerini sunacaklardır. Belki de kaçmak istedikleri anılar içinde bulunmuş olabilirsiniz. Kötü olduğunuz için değil, belki sorun siz bile değildiniz. Belki de bir gün size ulaşacaklardır. Bir gece vakti iyice uzattım. En azından şunu biliyorum: Bulmak istediklerimize ulaşabileğimiz bir çağda yaşıyoruz. Elinize, yüreğinize sağlık.
YanıtlaSil