HÜKÜMSÜZ

Bir adam tanıyorum 

ve belkide

hayatı boyunca kimsenin tanımadığı kadar

bir ben biliyorum.

Ordu'da

kış olduğu bilinen 

tanımsız bir günde..avazı çıktığınca ağlayarak

Merhaba demiş dünyaya.

Az sonra bir yabancı olacak annesinin 

sarılmış memesine

bir daha göremeyeceğini bilircesine...

İki yaşında babasını koymuşlar toprağa

Aynı kaderin yoldaşı kardeşini de,onun ısıttığı kundağa...

Dul olmak zormuş,

Dul kadın olmak daha zor

Fikrini sormamışlar Hayriye'nin

olanlar olmuş bu iki kafadara....

Bir iki satır yazı

Anaları sağ Hayriye,

Babaları ölmüş Ahmet,

sonrası mı?

İşte sen sağ ben selamet...

Önce Ankara

ee kolay mı koskoca Devlet Baba

hem ana olmuş

hem baba...

Üstelik hem Cihan'a hem Hasan'a...

Cihan babamdır,

hep yalnız

hep bir yanı kırıktır.

Belki de,hala anasının kucağından zorla ayrılan o küçük adamdır.

Hasan,amcam

Bugün yaşasaydı elli dört yaşında olacaktı

muhtemelen bir başına

Çilekeş* hayaller kuracaktı...

Demem o ki,

Çocuksanız ve yalnızsanız

hayat boyu

hep böyle kalırsınız....

                                                                      Sevda/Yalova/29.01.2012

    Babam ve amcam küçük yaşta babalarını kaybedince Çocuk Esirgeme Kurumu'na verilmişler.Babamın iki yaşında,amcamınsa henüz kundakta başlamış yalnızlık maceraları.İyi mi olmuş kötü mü olmuş bilemem.Köyde kalsalardı belki böyle olamayacaklardı ya da belki her şey daha yolunda olacaktı.Kim bilir kader olar için bu yolu seçti.Babama karşı hep anaç duygular besledim ben.Kızı olmanın dışında en yakın arkadaşı,sırdaşı oldum onun.Karşımda sanki o küçük elleri, ıslak gözleri ile küçük çocuk halleri vardı.Onunla konuşur gibi konuştum hep.Garip.

  Neyse şiirde kullandığım Çilekeş kelimesi amcamın kendisi için seçtiği isimdi.Yıllarca Sinop'ta kimse onun adının Hasan olduğunu bilmeden Çilekeş olarak yaşadı.Şimdi umarım cennettedir ve çilesi son bulmuştur.